Zussenliefde

Terwijl ik het hemeltje van het ledikantje sta te strijken, kijk ik naar Yara. Ze ligt op het speelkleed op het grote bed. Eén voor één pakt ze de speeltjes vast, bekijkt ze en brengt ze naar haar mond. Ze maakt tevreden en vrolijke geluidjes. Waar het zonlicht op het bed valt, zit de poes. Ze kijkt even rustig en nieuwsgierig naar Yara als ik. Ik slaak een zucht van tevredenheid en even later doet Yara hetzelfde. Zelfs met enkele meters tussen ons in reageert ze nog op mijn ademhaling! 

Grote kleine Yara is nu echt uit haar wiegje gegroeid. Het ledikantje uit de jaren zestig is van zolder gehaald. Eigenlijk is dat bijna even prachtig als het wiegje. Voor Lieuwke heb ik het opnieuw geschilderd en het ziet er nog keurig uit. ‘Dat is mijn lievelingswit!’, riep Lieuwke toen ze het zag. Met het hemeltje van nicht Sanne en een nieuw lintje past het helemaal in Yara's kamer.

Yara doet de houten babygym eer aan. Ze tilt haar beentjes loodrecht in de lucht en trapt tegen de speeltjes, die dan een leuk geluid maken. Op haar buik liggen wordt steeds interessanter. Pake Sieger vond het zielig, maar dat is het niet; een beetje oefening en spel vindt Yara heerlijk. Ze probeert speeltjes te pakken die voor haar liggen en zet zich af met haar beentjes alsof ze wil kruipen. Soms komt ze zover omhoog, dat ze opzij valt en in één keer doorrolt op haar rug. Het lijkt net of ze dit min of meer bewust doet, maar het kan ook komen doordat ze zich overstrekt. Op haar rug op het aakleedkussen zet ze zich af met haar voetjes, zodat haar rug omhoog komt en ze al een beetje op haar zij komt te liggen. Is dat het begin van omrollen?  

Lieuwke begroet Yara altijd even enthousiast: 'Heeee, Yaraatje!' Ze is altijd blij haar te zien, ookal is Yara meestal niet op haar best rond etenstijd, als Lieuwke thuiskomt van een lange dag school en bso. Lieuwke trekt zich nog het minst van ons allemaal aan van het gehuil. In de auto valt ze gewoon naast een krijsende Yara in slaap. Als Yara wakker wordt, gaat Lieuwke graag naar haar toe om haar te knuffelen. Ze wrijft dan over haar buikje en geeft haar kusjes, precies zoals ik doe. Ontroerend om te zien hoe ze mijn houding en gedrag imiteert. Wat voor haar lastig blijft, is dat je een baby niet even innig en stevig kunt knuffelen als grote mensen. Voor ons betekent dat dus blijven opletten.  

Ik heb een badstandaard gekocht. Daarmee kunnen Lieuwke en Yara samen in het grote bad. Yara laat zich lekker drijven. Gelukkig is Lieuwke zo groot dat ze zich al bijna helemaal zelf kan afdrogen en aankleden. Zo is samen in bad gaan een feestje.

Yara laat zich nu kennen als een rustige baby die niet veeleisend is, zolang je maar in haar buurt bent. Nadat ze heeft geslapen, gedronken en geknuffeld, vermaakt ze zich met wat dan ook – in de box, op het speelkleed, in de wipstoel, in de kinderwagen; met speelgoed of alleen met haar handjes en voetjes. Wat een gemak, zo’n zoet kind! Ik neem haar mee in huis waar ik ook ben en kan allerlei klusjes doen terwijl we tegen elkaar brabbelen.

Nog even in de wieg

Samen in bad en in bed

Diede op kraamvisite