Februari

Uit een dag in het leven van Yara op kinderdagverblijf (crècheboekje 14 februari):

‘Het gaat heel goed met Yara. Ze is echt een lieve en vrolijke meid!

Vanmorgen is ze om 9.30u naar bed gegaan, ze lag in bed en sliep meteen.

Om 10.30u was ze wakker en heeft ze wat fruit gegeten. Daarna fijn gespeeld in de grondbox met allemaal speeltjes om zich heen.

Om 11.30u werd Yara een beetje mopperig en verdrietig. Ik heb haar fles warm gemaakt en gegeven, dat ging erg goed. Alleen als ik tegen een andere juf praat dan stopt Yara met drinken en kijkt ze naar je.Yara had ongeveer 40cc over.

Om 12.45u weer fijn naar bed toe.’

Zo ziet een babydagje eruit; thuis verschilt niet veel van de crèche. Haar lachjes worden steeds uitgesprokener en talrijker. Er gaan dagen voorbij dat ze helemaal niet huilt. Vreemde (mannen)gezichten die tegen haar praten zijn soms nog wat te veel, maar na even wennen zit ze ook bij opa’s en oom gezellig op schoot. Ze moppert soms een beetje als ze alleen in de box ligt; dan laat ze duidelijk merken dat ze bij je wil zijn. Maar als ze goed geslapen heeft, kan ze zich lang alleen vermaken.

Zoals leidster Annemieke schreef, is ze heel gevoelig voor alles wat er om haar heen gebeurt. Als er iemand praat of beweegt, luistert ze en vergeet ze te drinken of te eten. Het helpt dan het beste om boven te gaan zitten en in stilte en rust de fles te geven.  

Als wij eten, eet ze met ons mee in haar kinderstoel. Ze vindt het heerlijk om erbij te zitten en te sabbelen op een korst brood, babyliga, groot stuk komkommer met een gat erin of een struikje gekookte broccoli. Met uiterste concentratie pakt ze een stukje op en stopt het in haar mond; ze kauwt er even op en dan belandt het op de grond. Zo oefent ze haar fijne motoriek, die je bijna elke dag vooruit ziet gaan. Langzaam leert ze wat zelf eten is. Naast de stukjes krijgt ze ook vaak een bordje gepureerde groente, een potje fruit of een bordje pap met granen. Dan eet ze het hele bordje leeg. Gevoerd worden is ook wel lekker makkelijk genieten! Het is wel opletten, want aan tafel pakt ze gretig alles binnen haar bereik. Als ze aandacht wil, trekt ze mij of Lieuwke aan onze mouw. En ze stopt net zo lief het hele bord als een struikje broccoli in haar mond. Grappig om te zien hoe snel ideeën over babyvoeding veranderen. Vijf jaar geleden, toen ik Lieuwke stukjes te eten gaf in plaats van het te pureren, was dat nog heel 'revolutionair'. De leidsters van het kinderdagverblijf en andere moeders vonden het allemaal heel apart en spannend. De blogjes die ik daar toen over schreef werden met verbazing gelezen. Nu is het heel gewoon geworden en krijgen alle baby's om me heen stukjes te eten. Op het kinderdagverblijf vroegen ze zelfs of ze haar een soepstengeltje mochten geven.

februari2013

Op vrijdag 8 februari wil Yara niet meer in de wagen liggen, maar alleen nog maar rechtop zitten en om zich heen kijken. Bij Lieuwke ging dat precies zo; dus we bouwen de bugaboo om. Nu kan ze lekker om zich heen kijken terwijl we rijden. Ineens kan ze ook op de bank zelfstandig zitten.

De winter blijft maar aanhouden. Na wat dagen voorzichtige lentezon, staat er op 24 februari weer een sneeuwpop in de tuin. Yara wordt weer verkouden. Gelukkig is ze er niet ziek van, alleen is al dat hoesten wel zielig! En dan komen er ook nog eens nieuwe tandjes aan. Haar rechter boventand komt door tijdens de eerste logeerpartij bij opa en oma, met Lieuwke maar zonder papa en mama (17 tot 19 februari). Gelukkig is het logeren er niet minder leuk om; het gaat heel goed! Twee dagen later is ook de linker boventand door.

Spelend op de grond begint Yara langzaam aan ‘mobiel’ te worden. Ze draait om haar as om speeltjes om haar heen te pakken en schuift naar achteren, totdat ze bijna helemaal onder de bank ligt. Om de poes moet ze nog steeds het hardste lachen. Geweldig vindt ze die, elke keer als die binnenkomt. Helaas is de liefde niet helemaal wederzijds, al gaat Sientje haar ook niet uit de weg. Op 16 februari komt Omi komt langs met puppy Hinte (geboren in december) en ook haar vindt Yara geweldig; ze grijpt met haar handjes in de zachte vacht en begint te lachen. 

Yara doet mee! (Januari)

week 25

Op 7 januari zit Yara voor het eerst in de kinderstoel bij ons aan tafel. Ze vindt het geweldig. Ze pakt de lepel steeds zelf vast, net als de fles. Het is nogal een geknoei, maar er gaat wel veel naar binnen. Ze vindt alles even lekker: worteltjes, boontjes, pompoen, bloemkool, broccoli. Soms kluift ze ook op een stuk komkommer of mango, terwijl wij eten. Dat sabbelen vindt ze enorm boeiend. Het is een soort spelen en proeven. Een stukje vast pakken en naar haar mond brengen gaat al best. Tegelijk met onze avondmaaltijd eet ze haar groentehapje.  ‘s Avonds poets ik haar twee tandjes. Yara doet mee!

Ze gaat nu altijd samen met Lieuwke in het grote bad. Yara ligt dan heerlijk te spatteren in een klein laagje water, terwijl Lieuwke erbij zit onder de douche. Spetters van de douche, geklets van Lieuwke, ze vindt het allemaal reuzeleuk. Ze draait steeds weer op haar buik. Na een tijdje wordt ze daar moe van en begint ze te mopperen, want ze weet nog niet hoe ze terug moet draaien.

week 26 (14-20 januari)

Op het kinderdagverblijf went ze snel. Op de arm van leidster Danielle zette ze het nog op een huilen, maar toen ik haar achterliet terwijl ze lekker in de box lag te spelen, ging het de rest van de dag heel goed. Ook bij opa en oma vindt ze alles goed. Op dinsdag 15 januari keek ze helemaal niet meer vreemd op toen ze door oma Els uit bed werd gehaald. 

Zo begint het hier thuis langzaamaan op een echt gezin te lijken, met z’n eigen routine. Ik raak eraan gewend om te werken. Dinsdag past oma op, donderdag is opvangdag (kinderdagverblijf en bso), vrijdag papadag en ik koester de maandag en de woensdag. Op die dagen zonder haast wordt het ochtendritueel eindeloos gerekt. Dat bestaat uit ongestoorde knuffel- en speelsessies tussen het badderen, aankleden en opruimen door. Dan heb ik weer oog voor wat Yara allemaal kan en hoe haar stemming is. En na schooltijd, als Yara slaapt, heb ik alle rust om met Lieuwke en haar vriendinnetjes koekjes te bakken. Terwijl Lieuwke met een vriendinnetje vadertje en moedertje speelt, sta ik om half vier stamppot te maken. Wat is het fijn om een deeltijdmoeder te zijn!

Begin januari gaat Yara weer naar het consultatiebureau. Ze is in anderhalve maand veel  gegroeid: van 63 naar 66'7 cm; maar iets minder in gewicht (bijna 7 kg). Ze ligt heel rustig op haar buik om zich heen te kijken. En sabbelt op haar teen als ze op haar rug ligt. Het valt de wijkverpleegkundige op dat ze er zo ontspannen bij ligt en dat ze erg lenig is.

 

Vanaf de tweede helft van januari is Yara enorm op haar omgeving gericht. Zit ze op schoot, dan is het moeilijk echt contact maken, want ze kijkt alleen maar volop om zich heen. Ze wil alles zien wat er om haar heen gebeurt. Sientje de poes houdt ze goed in de gaten en als je niet oppast grijpt ze haar zo in haar nekvel. Ze reageert heel sterk op geluiden om haar heen. Ze lacht veel en is heel erg gezellig. Soms kan ze zich wel een half uur of langer zelf vermaken in de box.

Yara: 6 maanden oud

Op 23 januari bakken Lieuwke en ik halve cakejes, want Yara is een half jaar oud! De laatste dagen lijkt ze wel wat minder lang tevreden in haar eentje. Ze moppert in de wipstoel en sterkt haar handjes naar me uit. En ja hoor, dit lijkt alweer bij een sprongetje te horen! Het sprongetje rond 26 weken. Nu gaat ‘de winkel van de relaties’ voor haar open; ze kan verbanden leren zien. En dat klopt. Ze kijkt hoe we een fles klaar maken, en begint ongeduldig te grijpen. Ze volgt alle handelingen nauwgezet.

In de box draait ze steeds makkelijker om haar as om speeltjes te pakken die niet direct voor het grijpen liggen. Aan het eind van de maand kan ze steunen op één arm en met haar andere hand iets pakken boven haar. Ze probeert driftig te kruipen; dan gaat haar kontje de lucht en kruipen haar knietjes steeds verder omhoog, tot bijna onder haar. Ze duwt zichzelf naar achteren als ze op de grond ligt.

week 27