Omi Geertje kreeg het rotan wiegje 36 jaar geleden van haar vader, toen ze in verwachting was van haar derde kind. Ze vertelt vaak dat ze, zes maanden zwanger, met haar vriendin tot zes uur 's ochtends bezig was om het wiegje te bekleden. Bruine stof met witte bloemetjes. Het was 1976. Een gewatteerd dekentje van dezelfde stof en bijpassende lakentjes.
Die stof bleek bestand tegen de tand des tijds. Nadat veel neefjes en nichtjes erin gelegen hadden, ging het wiegje twaalf jaar geleden naar tante Esther, toen haar dochter Sterre geboren werd. Zes jaar later keek nichtje Eline tegen de bloemetjes aan. Anderhalf jaar later werd Lieuwke omringd door hetzelfde bruin als haar vader 31 jaar eerder.
Met Yara is het wiegje aan een nieuw leven begonnen. De bruine bloemetjes waren verkleurd en onder het stof. Ik kocht witte broderie waarmee oma Els de wieg opnieuw bekleedde. Ik liet een matrasje op maat maken en kocht een nieuw dekentje. Met de veertig jaar oude kanten lakentjes van Omi is het wiegje mooier dan ooit.
Toen Yara net geboren was, kwam haar hoofdje tot halverwege. Nu ligt haar hoofdje al bijna tot aan de bovenrand. Nog één of twee weken, dan gaat de wieg terug naar zolder. Maar hij kan weer generaties mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten