Op vakantie! (week 10)

Op vrijdag 21 september vertrekken we naar Sardinië! Tijdens de vlucht doet Yara het heel goed. We geven haar steeds wat te drinken en daarmee is ze tevreden. We hebben een mooi appartement aan het zwembad en genieten van de zon en het water. Het is rustig en niet te warm. Sardinie is droog, heuvelachtig en vriendelijk. Yara heeft ’s avonds haar gewone huiluurtje en gaat daarna slapen in het campingbedje. Lieuwke slaapt in het grote bed in de enige slaapkamer, Yara in het halletje en wij op slaapbank in de woonkamer. Wie geen nachtdienst heeft, gaat naast Lieuwke liggen. Zo heeft ieder z'n eigen plekje.

Het strand aan de oostkust is behoorlijk winderig met hoge golven. Lieuwke heeft veel pret in de golven. Voor Yara is het wel lastig met al dat zand, hoewel we haar goed uit de zon houden. Ze wil vaak drinken en daar geven we gewoon aan toe. Thuis ligt ze te spelen in haar 'slaaptentje', dat fungeert als box. 

From Google Movies

We bekijken zondag een mooi middeleeuws stadje, Orosei. Oude mannen in een rij bij de kerk, vrouwen in het zwart op de stoep. Allemaal dol op Yara en Lieuwke! Lieuwke en ik bekijken twee kerken, een kleintje en een grote. Lieuwke is onder de indruk en wil zélf foto’s maken van de schilderijen en heiligenbeelden. Yara slaapt overal: in de maxicosi, in de auto en in de draagdoek. Friso is niet fit. Op de terugweg geeft Lieuwke ineens over in de auto, tot haar eigen schrik. Thuis heeft ze diarree, Friso ook. Allebei vroeg naar bed. Ook Yara gaat rond acht uur slapen. Ik zit in mijn eentje op het balkon met een wijntje en mijn iPad, te genieten van de stilte.

Maandag is Friso nog steeds ziek. We gaan helemaal nergens naartoe. Ik speel met Lieuwke, knuffel met Yara... Best gezellig eigenlijk. Voor Lieuwke heb ik gelukkig kleine spulletjes meegenomen om haar bezig te houden. Ze is een hele tijd zoet met het rijgen van een ketting. Ik zei tegen haar: 'Wat zul jij trots zijn als het straks af is!' En later aan tafel zegt ze: 'Je had echt gelijk mam, toen je zei dat ik zo trots zou zijn!' Een beetje stimulans is soms wel nodig om haar doorzettingsvermogen te trainen. Ze kletst onophoudelijk en dat is – meestal – een genot om aan te horen. Ze verveelt zich soms, maar bedenkt dan zelf een spel over prinsessen. Dan zit ze in haar eigen wereld. Ze vindt het leuk om mij te helpen met tafeldekken, was ophangen enzovoort. Ze is verder erg bezig met leren schrijven en rekenen, dus dat helpt ook om haar bezig te houden. De iPad is wel een zegen voor de nodige relaxmomenten. Ze is erg liefdevol naar Yara, maar vindt het nog moeilijk haar met rust te laten als wij dat zeggen. Maar ze is minder lastig dan op onze eerdere vakanties. Ze kan beter met de verandering omgaan, lijkt het.

Dinsdag ben ik dan toch ook nog aan de beurt en de diarree gaat de hele week niet meer over. Goddank heeft Yara er tot nu toe géén last van. We slagen er in om van de woensdag  een echte vakantiedag te maken; in het dorpje Cala Gonone dat een prachtig strand heeft. Op donderdag rijden we naar Alghero, om de volgende ochtend héél vroeg naar huis te kunnen vliegen. Alghero is een wat onooglijk en rommelig stadje, dat bij nader inzien een heel mooie kustlijn blijkt te hebben. We slapen in een ouderwets Italiaans appartement. Vrijdag staan we voor dag en dauw op. De vliegreis loopt opnieuw gesmeerd en ‘s middags zijn we allemaal blij om thuis te zijn, want daar is het toch het fijnste ziekzijn.