Speelgoed en kinderboeken

Yara is steeds meer een rustige, relaxte baby. Ze slaapt en drinkt zonder problemen. Het dagelijks huiluurtje wordt steeds zeldzamer en ze slaapt deze week drie keer door tot ’s ochtends 6.30u. Ze is nog steeds dol op kletsen op schoot en bestudeert daarbij nauwgezet onze mimiek. Ook alleen in de box ligt ze lekker te kletsen, soms met nieuwe, grappige hoge gilletjes. Ze geniet erg van liedjes, zoals ‘Op een klein stationnetje…’, dat we veel zingen, net als bij Lieuwke. Ze lacht steeds krachtiger en overtuigender. Ze huilt minder, maar áls ze huilt kan ze nu ook echt krijsen en gillen – ook daarin wordt ze krachtiger. Ze krijgt dan rode oogjes, huilt dikke tranen en snikt nog lang na. Hartverscheurend!

Ik merk dat Yara erg gevoelig is voor geluid. Wanneer ze moe is, kan ze erg schrikken van harde geluiden, zoals kinderspeelgoed dat op de grond valt. Vanuit het niets barst ze dan in huilen uit. Ze heeft het soms wel zwaar, met al die rumoerige kleuters om haar heen - maar dat zal wel wennen. De muziek van haar eigen mobieltjes geven haar een heel vertrouwd gevoel. Soms zet ik een cd met babymuziek op: ‘Tingels van klassieke muziek', die Lieuwke bij haar geboorte van Pake Sieger kreeg. Dan wieg ik haar in mijn armen; Yara kijkt heel rustig om zich heen. De kamer vult zich met zachtheid, rust en haar babygeur.

Misschien is Yara meer een kijker dan een doener. Haar doordringende blik valt mensen steeds weer op.  In de box kijkt ze lang naar haar speeltjes. Ze bestudeert ze uitgebreid voordat ze er iets mee doet. Maar als ze eenmaal ontdekt dat iets geluid maakt door háár toedoen, kan ze er lang mee doorgaan. Laatst kraaide ze van plezier terwijl ze met haar armpje tegen de kikkerbal aansloeg en met haar beentje het knisperboekje liet knisperen. Een kleine kakofonie. Ze geniet van het spelen met de houten babygym en ik heb ook het speelkleed met speelbogen van stal gehaald. Ze is klaar voor een beetje afwisseling.

week 12

Dinsdag zijn we gezellig met z’n drietjes thuis. ’s Middags gaan we naar de stad. Lieuwke en ik met onze nieuwe winterjas, Yara in een lekker dik pak. We lopen door de herfstzon, onder gouden bomen, naar de boekwinkel, want het is kinderboekenweek! Lieuwke maakt een geweldige keuze: Nederland van Charlotte Dematons. Op de prachtige platen valt ontzettend veel te ontdekken: behalve mooie Nederlandse plaatsen en tradities, staat het boek vol verwijzingen naar schilderkunst, jeugdliteratuur, kinderliedjes én de vaderlandse geschiedenis. Met dit boek kunnen we nog jaren vooruit. We bekijken het boek in een lunchroom, terwijl we genieten van cappuccino, fristi en een fles.

De volgende dag beleeft Lieuwke weer een avontuur in het kader van de kinderboekenweek. Samen met oma beklimt ze de Peperbus. Het zijn wel 236 treden en je kunt de hele stad zien! Bovenop de toren luistert ze naar het sprookje van Doornroosje, verteld door een verhalenverteller.
Donderdagmiddag ‘speelt’ Yara met buurjongetje Julius: ze liggen even naast elkaar in de box, waarbij Julius per ongeluk Yara's handje vastpakt. De mama’s vinden het erg vertederend. Zondag komen Anja en Jaap Yara bewonderen. Ze zijn van haar onder de indruk. Ze nemen voor de twee meisjes een standaardwerk mee: de poëziebloemlezing Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is. Een schot in de roos. Met dat boek ben ik zelf opgegroeid en ik gebruik het in mijn cursus Jeugdliteratuur. Yara en Lieuwke hebben nu hun eigen exemplaar en zullen er nog jaren plezier aan beleven.

Ik geniet met volle teugen van mijn tijd met Yara. Lieuwke ging met 12 weken twee dagen per week naar de opvang, maar ik vind het een zegen dat ik Yara nog niet hoef weg te brengen. Nog twee maanden kan ik fulltime van haar genieten. Vanaf half december gaat ze één dag per week naar kinderdagverblijf De Nooterhof.