Wennen aan het wonder - week 2

week 2

De tweede week beleven we veel ‘eerste keren’. Els en ik gaan dinsdag voor het eerst met Yara naar buiten: boodschappen doen met de wandelwagen. De missie leek eerst te mislukken. Eenmaal buiten nadat we Yara hadden ingepakt begon het te regenen. Ik rook steeds een vieze lucht, tot ik ontdekte dat Sientje in de bagagetas van de wagen had gepoept!
De wagen staat waar vroeger de kattenbak stond. Zou het jaloezie zijn? In ieder geval moet ook de poes wennen aan het nieuwe leven. Tot nu toe moet ze er weinig van hebben; ze kijkt van een afstandje argwanend toe.
Na een schoonmaakbeurt gaan we alsnog naar de supermarkt. Yara merkt er niets van, maar ik vind het heerlijk om weer buiten te zijn en tegelijk onwerkelijk om weer achter de roze bugaboo te lopen.

 

Woensdag is een echte zomerdag. Nu gaan we met zijn vieren naar de camping, waar opa en oma staan. Voor het eerst met twee kinderen op de achterbank... het besef dringt langzaam iets meer door: we hebben er nu twee! En het besef wordt sterker als ik Lieuwke trots de wagen met haar zusje zie duwen. Friso gaat thuis aan het werk; Yara, Lieuwke en ik blijven de hele dag op de camping: zwemmen en wandelen, 's avonds samen eten in de snackbar. Yara slaap de hele dag in de buitenlucht. Dat heeft effect. Haar gele kleur neemt af en 's nachts slaapt ze heel lang aan een stuk.

Lieuwke vertoont soms opvallend babygedrag. Zo plast ze op zaterdagmiddag ineens in haar broek, nét nadat ik in het nieuwe groeiboekje heb gelezen dat dat voorkomt bij oudere kinderen als vorm van terugvalgedrag. En ze zegt: ‘Ik heb krampjes!’ Maar ze stelt ook slimme vragen, zoals: ‘Kunnen babies denken?’ Ze wordt deze week rustiger en lijkt aan de nieuwe situatie te wennen. Ze is erg lief voor haar zusje en helpt mee met verzorgen. Soms is ze brutaal en stout, maar ze lijkt niet meer zo boos en in verwarring als vorige week. Toen werd ze vaak huilend wakker en sloot ze zich op in haar kamer als wij met de baby bezig waren. Voor ons allemaal gaat Yara er langzaam bij horen. Zo wordt het bijvoorbeeld steeds vanzelfsprekender om haar naam te noemen.

Het is nog tamelijk rustig wat bezoek betreft. Vooral de familie komt opnieuw langs om Yara beter te leren kennen. Dat geeft ons tijd om een ritme te ontdekken. Overdag slaapt Yara veel. In de avond is ze wat onrustig en heeft ze soms een huiluurtje. Ze slaapt ’s nachts meestal redelijk, hoewel ze ons in de vroege ochtend – na vijf uur – nogal eens wakker houdt. Inmiddels krijgt ze afwisselend de fles en de borst. Friso en ik wisselen de nachtvoedingen af en één van ons slaapt soms op zolder. Dat helpt ons om genoeg rust te krijgen.