zaterdag 3 november 2012

Betoverd door muziek (week 15)

In september las ik in  De Volkskrant een interview met muzikante Mathilde Castro over babyconcerten:
"Door Amerikaanse muziekpedagogen is aangetoond dat baby’s een grote muzikale aanleg hebben. Als dat niet wordt gestimuleerd, neemt het vermogen na hun derde jaar snel af. De essentie van muzikale ontwikkeling zit in diversiteit: verschillende genres muziek, verschillende instrumenten, ritmes en toonhoogtes.(...) Een concert is een blijmakende ervaring. Een baby geniet enorm van de muziek."

Van zulke berichten word ik altijd erg daadkrachtig: dat ga ik ook doen met Yara! Een tijdje later stuitte ik op een uitnodiging voor een gratis babyconcert bij Doomijn in Zwolle.

Woensdagochtend 31 oktober gebeurde het. Tien baby’s bij elkaar in een ruimte vol kussens, voilegordijnen en lavendelgeur. Samen met hun ouders lieten ze zich naar binnen lokken door het gezang van docente Daniëlle: ‘Kom er in, kom er bij, doe jij met ons mee?’.

Er waren grote baby’s bij en kleine – nóg kleinere dan Yara. Vijfenveertig minuten lang wist Daniëlle de aandacht van deze baby’s vast te houden. De grootste kindjes volgden haar bewegingen en luisterden als gehypnotiseerd naar de muziek. Ze legde met haar blik en haar stem contact met elke baby om hem of haar bij het gebeuren te betrekken. Ze zong eenvoudige deuntjes en speelde op haar viool. Later kregen alle kinderen zilveren belletjes om mee te doen. Sommigen klapten mee of sloegen met hun handjes op hun beentjes.

Alle kindjes waren als betoverd; en daarmee betoverden ze hun ouders. Er werd bijna niet gehuild. Ook niet door Yara, terwijl ze op dit tijdstip, 9.00u, altijd slaapt. Ze stribbelde een beetje tegen in het begin, maar algauw liet ze zich heerlijk wiegen op de muziek. Later speelden we kiekeboe met doorzichtige sjaaltjes. Het hoogtepunt van het concert was het bellen blazen. De ruimte vulde zich met zeepbellen en de kindjes staarden er naar of probeerden ze te pakken.   

Yara was het meest geboeid door de gekleurde sjaaltjes. Verder was ze nog te klein om echt te volgen wat er gebeurde. De verleiding is groot om dan te denken dat alles langs haar heen gaat. Maar dat dat niet zo was, bleek na afloop: ze viel in mijn armen in een diepe, ontspannen slaap. Het concert had hetzelfde effect als een badje of een massage.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten