Topprestaties (week 18)

Donderdag 22 november is Yara voor het eerst een paar uurtjes naar het kinderdagverblijf geweest om te wennen. Ik werd door de lieve leidsters meewarig aangekeken. 'Vind je het moeilijk? Dat kan ik me goed voorstellen!’ Ze keken de tranen uit mijn ogen, die er helemaal niet waren. Nee, geen tranen, maar het was wel raar om haar daar achter te laten. Yara en ik zijn nu zo op elkaar ingespeeld, ik weet precies wat ze nodig heeft. Daar heb ik maanden over gedaan. Hoe kunnen zij daar dan ook maar bij benadering bij in de buurt komen? Gelukkig ging het heel goed; ze heeft gezellig gespeeld en gelachen met de leidsters.

Yara wordt eenkennig. Tot mijn grote verbazing weigert ze het flesje van oma als ik woensdag niet in de buurt ben. Gelukkig is Lieuwke erbij, als zij een liedje zingt voor Yara wordt ze rustig. Het slapen ging een paar dagen minder goed. Ze huilde veel en werd ook weer ‘s nachts wakker. Op advies van Ria Blom – bij terugval in het onrustige patroon weer inbakeren – gebruiken we de pacco nu alleen bij het moeilijkste slaapje rond etenstijd. De dagen daarna heeft ze de doek helemaal niet meer nodig. De dagen daarna blijkt dat haar slaapjes korter zijn geworden en dat ze langer wakker is. Ze wil niet meer alleen in de box spelen; dan gaat ze ‘mekkeren’; zolang ze ons kan zien, is het goed.

Ze kan haar hoofdje nu goed rechthouden, ze zit rechtop op schoot en zet zich goed af met haar beentjes. In de tummytub gaat ze steeds staan en ze spettert de kamer nat! Banaan vindt ze steeds lekkerder. Ze begint al te lachen als ze de lepel ziet aankomen. Ze probeert haar teen te pakken en in haar mond te stoppen als ze op de commode ligt of in de box; dat lukt bíjna. Haar beentjes steekt ze loodrecht omhoog en zo rolt ze bijna op haar zij. Donderdagochtend lukt het ineens! Als ze kletst, blij is of boos is, kan ze hard gillen. We doen leuke spelletjes, zoals vliegen boven ons hoofd. Dan lacht ze voluit.

Eenkennigheid, slecht slapen, ineens niet meer alleen willen spelen, minder drinken... Als ik Oei ik groei erop na sla, blijken al deze dingen genoemd te worden bij het ‘sprongetje’ rond 19 weken. En als ik er op ga letten, blijkt dat ze ook ineens meer kan, zoals daar beschreven wordt. Ze bestudeert mijn mond als ik aan het eten ben. Op schoot tijdens het toetje eten zat ze echt mee te happen. Ze voelt met haar handje aan onze mond. Ze speelt met het activity center en heeft ontdekt hoe ze geluidjes kan maken. Ze kan veel gecoördineerder speeltjes pakken, bekijken en van de ene naar de andere hand brengen. Kiekeboe-spelletjes zijn een succes: ze trekt de hydrofielluier over haar gezichtje bijna zelf weg! Ook wil ze er nu echt bij zijn aan tafel en tijdens het koken. Ze volgt ons geïnteresseerd met haar ogen.

Het is frappant dat ze dat allemaal letterlijk volgens het boekje doet. Aan de ene kant ben ik daar super trots op. Aan de andere kant is ze dus eigenlijk niet zo uniek; haar ontwikkeling is volstrekt ‘gewoon’ voor een baby van vier maanden! Maar zo voelt het niet. Al het nieuwe dat ze kan, is voor haar en voor ons een topprestatie!   

Voor het eerst op haar zij gerold!

Banaan proeven