De eerste herfst van Yara

"Lieuwke bestudeert nog steeds geconcentreerd haar handjes. Ze kan zichzelf daarmee lang bezig houden. Ze wordt er steeds beter in om speeltjes te bekijken, te bewegen en naar haar mond te brengen. Ook worden haar rug en nek steeds sterker. Ze kan steeds beter zitten en liggend op haar buik kijkt ze nu nieuwsgierig de hele kamer rond. Op schoot probeert ze te gaan staan. Voor het eerst schatert ze echt als ze lacht. Ons repertoire kinderliedjes wordt steeds uitgebreider met behulp van een boek van vroeger: ‘Alles in de wind’, ‘Op een klein stationnetje’, ‘In Den Haag daar woont een graaf’… We kunnen er alledrie eindeloos mee doorgaan."




Yara

 


Lieuwke

 

Dit schreef ik over de dertiende week van Lieuwke in april 2008. De tekst van deze week voor Yara zou bijna hetzelfde kunnen zijn. Op het schaterlachen na; Yara lacht met kleine schattige geluidjes. Op haar buik kijkt ze in het spiegeltje van het speelkleed naar zichzelf. Ze steekt haar tong uit als je dat ook doet. Zaterdag in Oldenzaal kan ze er geen genoeg van krijgen en opa Andries ook niet! In bad gaan wordt steeds meer een feest. Het lijkt alsof ze al weet wat er gaat gebeuren als ik haar uitkleed, want ze begint te lachen en te trappelen op het aankleedkussen.

week 13

Op dinsdag 16 oktober gaan we weer naar het consultatiebureau. Yara doet 't goed, wordt weer bevestigd. Hoewel ze iets minder drinkt dan ze zou mogen met haar gewicht, is ze goed gegroeid. Natuurlijk zijn de prikjes weer erg zielig, maar we zijn er op voorbereid en de volgende dag heeft ze al geen last meer.

Het huilen is weer een beetje minder geworden. Soms slaapt ze 's nachts door, maar meestal wil ze nog wel een fles om vijf uur. Omdat ze overdag niet zoveel drinkt, heeft ze de nachtvoeding soms nog nodig. Overdag voeden we daarom zoveel mogelijk op verzoek, zodat ze goed verzadigd de nacht in gaat. Ze heeft een paar keer geslapen zonder pacco, maar vaak is ze dan toch nog te onrustig met haar armpjes aan het maaien; we gaan er dus nog mooi even mee door. Soms legt ze ook zónder pacco haar armpjes heel braaf naast haar lijf; zo geconditioneerd is ze door die doek.

Yara is lid geworden van de bibliotheek! Het leuke boekstartkoffertje vormde de motivatie om dat nu al te regelen. Geïnspireerd ben ik er voor gaan zitten om het knisperboekje van Kikker samen te 'lezen'. Dat vond ze nog boeiend ook! Met lezen kun je niet vroeg genoeg beginnen. Dat ben ik natuurlijk helemaal eens met de Stichting Lezen. Alleen jammer dat ik op het consultatiebureau zelf moest vragen naar het aanmeldformulier. De ouders voor wie dit project eigenlijk bedoeld is worden op deze manier natuurlijk niet bereikt.

Woensdagochtend hebben we afgesproken met Herma en Marion en hun zoontjes die ik ken van zwangerschapspilates. Ook hun kindjes zijn allerliefst. Het is opvallend hoe herkenbaar alle ontwikkelingen zijn en fijn om alle babyperikelen door te nemen, tot en met de frequentie van de poepluiers.

Zaterdag brengen Yara en ik Lieuwke naar Oldenzaal, waar ze twee nachtjes gaat logeren. Ze voelt zich helemaal thuis bij opa en oma. Voor ons is het lekker om even alleen met de baby te zijn. Dat scheelt een heel stuk in de nachtrust, want na haar vroege ochtendvoeding (7.15u) slapen we uit tot half tien! Omdat ze 's avonds vanaf acht uur meestal heel goed slaapt, durven we het aan om zondagavond met z'n tweeën uit eten te gaan en de babyfoon bij de buurvrouw te brengen. Alleen met z'n tweeën op de fiets zitten voelt al bijzonder. 's Middags maken we een prachtige boswandeling met Jorien die langskomt. De bomen zijn nu op hun mooist. Yara kijkt ernaar met haar grote ogen.